Bir adın kalmalı
geriye
Bütün kırılmış
şeylerin nihayetinde
Aynaların ardında
sır,
Yalnızlığın
peşinde kuvvet.
Evet nihayet bir
adın kalmalı geriye
Bir de o kahreden
gurbet.
Sen say ki ben
hiç ağlamadım,
Hiç ateşe
tutmadım yüreğimi,
Geceleri koynuma
almadım ihaneti,
Hele nihavend,
hele buse hiç geçmedi aklımdan
Ve hiç gitmedi
bir topak kan gibi adın
İçimin
nehirlerinden.
Evet yangın,
Evet salaş
yalvarmanın korkusunda talan,
Evet kaybetmenin
o zehirli buğusu,
Evet isyan,
Evet kahrolmuş
sayfaların arasında adın.
Sokaklar dolusu
bir adamın yalnızlığı.
Bu sevda biraz
nadan,
Biraz da hıçkırık
tadı,
Pencere önü
menekşelerinde her akşam..
Dağlar sonra
oynadı yerinden
Ve hallaçlar attı
pamuğu fütursuzca.
Sen say ki yerin
dibine geçti geçmeyesi sevdam
Ve ben seni
sevdiğim zaman bu şehre yağmurlar yağdı.
Yani ben seni
sevdiğim zaman,
Ayrılık kurşun
kadar ağır,
Gülüşün kadar
felaketiydi yaşamanın.
Yine de,
Bir adın kalmalı
geriye
Bütün kırılmış
şeylerin nihayetinde.
Aynaların ardında
sır,
Yalnızlığın
peşinde kuvvet,
Evet nihayet, bir
adın kalmalı geriye,
bir de o kahreden
gurbet..
Beni affet,
kaybetmek için
erken,
sevmek için çok
geç...
Ahmet Hamdi Tanpınar
( 1901 - 1962 )
( 1901 - 1962 )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder